Sana çok şey anlatmak istiyorum aslında...
Ama anlatacaklarım o kadar karmaşık ve bir okadar da saçmaki deli oluşuma hükmedip dediklerimi değil beni yargılayacağından korkuyorum... Benden uzaklaşmandan, kaçmandan ve belki de beni dünyandan ebediyen uzaklaştırmandan korkuyorum...
Son zamanlarda neden bu kadar durgunluğumdan ve hayata küsmüşlüğümden mi başlamalıyım yoksa herkesten herşeyden kaçar oluşumdan mı? Sana bile yaklaşamamak gibi ağır bir kaderi kendime yaşam biçimi olarak seçmişliğimden mi yoksa?
Nereden başlamalıyım bilemiyorum...
Seninle sonsuza dek birarada kalmak ve bir olmak adına ettiğimiz yemine inat yaşamışlığımızın bedelini ödetiyor hayat bana... En sevdiklerini kaderine terketmenin dayanılmaz griliğinde boğulan ruhuma sözgeçmiyor artık... Lanetlenmiş varlığımla sana yakın olmak şöyle dursun seni aklıma getirmek dahi sana zarar verecektir diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum... Neyin, kimin lanetidir bu? Anlayamadığım ve asla aşamayacağım bir labirentte sana en çok ihtiyacım olduğu halde sana yasaklı bir vaziyette lain sonumu iple çekiyorum...
Senden uzaktayım...
Senden ve o uğruna geçmiş ve geleceğimi adadığım varlığının koruyuculuğundan uzak...
Sana ihtiyacım var demeyi bile ar sayarak boyun eğdiğim bu lanetin kollarında günden güne eriyen varlığım üzmesiz diye seni...
Seni seviyordum...
Seni kendimden bile çok sevdim diye mi bu lanet?
Sana adanmışlığımın cezası mı bu ayrılık?
Neden olmadı, neden başaramadık diye kendimi harab etsem de cevabını asla bulamayacağımdan o kadar eminim ki... Ama düşünmeden de edemiyorum işte... Düşünüyorum çünkü ne kadar düşünürsem o kadar uzaklaşıyorum sanki bu lanetin pençesinden...
Ama ben seninle olmak istiyorum...
Senin olmak, senin kalmak istiyorum...
Olmuyor evet...
Birarada olduğumuz zaman bize ihanet ediyor ve tüm belalarını üstüste gönderiyor üzerimize...
Seni seviyordum...
Sana kendimi unutacak kadar bağlıydım...
Bugün seni aramayacak kadar adileşmiş görünsem de inan bana sandığın gibi değil...
Ben bana reva görülen lanetle seni de boğmamak üzere ayrıldım dünyandan...
Bunların hiçbirine inanmadığını/inanmayacağını elbette biliyorum... Ama bilesin istiyorum...
Seni seviyorum...
Bu bir ilanı aşk değil... Bu senden uzak her anımın aslında bana ne elim azap olduğunun bildirisidir...
Sen benim sana ihanet ettiğim ve ya kaçtığıma hükmettiğine değil isyanım, bu kadere ve lanete...
Tanrı birgün bırakırsa bana beni...
Ve bu lanet bırakırsa yakamı...
Ve şayet geç olmazsa herşey için...
Bu aşkın kazanması için elimden gelen herşeyi yapmak isterim...
Ama gücüm yok...
Artık hayat bile yük...
Nefes alıp vermek dahi acı veriyor bu gün bana... Ciğerlerim parçalanıyor... Aldığım nefes canımı acıtıyor...
Ben seni istiyorum lanet olsun...
Lanetim istemiyor...
Seni seviyorum...
Biliyorum...
